Radioactief water uit de beschadigde kerncentrale van Fukushima Daiichi

De kernramp in de centrale van Fukushima Daiichi in maart 2011 heeft aangetoond dat nucleaire veiligheid een mythe is. De angst voor de schadelijke gevolgen van kernenergie heeft sommige landen ertoe bewogen af te zien van deze energievorm en de bouw van nieuwe kerncentrales stop te zetten. Toch weigert Japan nog steeds zijn pro-nucleaire beleid op te geven, ondanks de kernramp op eigen bodem. Erger nog, het land is van plan om het water dat zich heeft opgestapeld in de kerncentrale te lozen in de Stille Oceaan. Het gaat om meer dan 1,34 miljoen ton radioactief afvalwater over een periode van 30 jaar. We weten dat het leven op aarde ontstaan is in de oceanen. Alle levende wezens die ooit hebben bestaan danken hun leven aan de oceanen, die 70% van het aardoppervlak beslaan. Waar halen we het lef vandaan om de oceanen, die al bezaaid liggen met tonnen plastic afval, nog verder te vervuilen?

De Japanse overheid heeft ons altijd verteld dat “uit alle nucleaire installaties over de hele wereld “getritieerd water” (= water vervuild met tritium) vrijkomt, zonder schadelijke gevolgen voor het milieu”. Onder wetenschappers bestaat er echter geen consensus over de negatieve effecten van de lozing van tritium. Bovendien heeft het besmette water dat zich ophoopt in de centrale van Fukushima Daiichi een bijzonder kenmerk: het water is rechtstreeks in contact gekomen met het puin van de reactorkern na de kernsmelting. Dit puin is hoogradioactief, het gaat immers om vloeibaar radioactief afval dat het product is van een kernramp. Dit is van een hele andere orde dan tritiumhoudend water dat vrijkomt uit een normaal werkende centrale. Normaal gesproken moet hoogradioactief afvalwater onder streng toezicht worden opgeslagen op het terrein van de kerncentrale. De beweringen en de houding van de Japanse overheid en de exploitant TEPCO zijn daarom misleidend.

In augustus 2015 verleende de Federatie van Visserscoöperaties van Fukushima (met tegenzin) toestemming aan TEPCO om het afvalwater uit de riolen rond de reactorgebouwen in zee te lozen. De exploitant van de kerncentrale benadrukte dat het vervuilde water in de reactorgebouwen een behandeling zou ondergaan om alle radioactieve elementen, met uitzondering van tritium, te verwijderen. Het afvalwater zou vervolgens op het terrein van de centrale worden opgeslagen tot de “werkgroep getritieerd water” van de regering een afdoende technische oplossing had gevonden om de veiligheid te garanderen. Deze werkgroep zou ten slotte de verschillende testresultaten aan de omwonenden voorleggen, voorzien van uitvoerige toelichtingen, voordat een beslissing zou worden genomen.

Men ging ervan uit dat het mogelijk was om radioactieve elementen, tritium buiten beschouwing gelaten, te verwijderen met behulp van specifieke behandelingen. Eind augustus 2018 kwam via de media aan het licht dat sommige radioactieve elementen zoals Jodium 129, Ruthenium 106, Strontium 90, enz. in het besmette water bleven na behandeling met de ALPS-procedure. De gedetecteerde waarden bleven dus boven het toegestane niveau. Bovendien had de werkgroep geen verslag uitgebracht van de onderzoeksresultaten en had TEPCO niet de mogelijkheid onderzocht de opslagplaats van de watertanks uit te breiden. Kortom, er werden geen redenen aangevoerd die de omwonenden konden verzekeren dat het lozen van verontreinigd water (voortaan dus niet meer “getritieerd water” genoemd) in zee veilig zou zijn.

fukushima

Desondanks heeft de Commissie voor verontreinigd water van de regering in februari 2020 een rapport uitgebracht waarin wordt gepleit voor lozing in zee. Deze oplossing wordt omschreven als “de meest haalbare realistische optie”. De Federatie van Visserscoöperaties van Fukushima en hun nationale koepelorganisatie hebben in juni een bijzondere resolutie aangenomen om zich fel tegen deze oplossing te verzetten. Het feit dat de lokale bewoners zijn misleid door hun eigen overheid heeft geleid tot een vlaag van teleurstelling en woede. Van de belofte dat geen enkele beslissing zou worden genomen zonder de toestemming van de lokale bewoners is weinig terechtgekomen.

Het verzet komt niet alleen van de vissers. Sinds april komen de regionale economische actoren geregeld bijeen. Het gaat om vertegenwoordigers uit de bosbouw, de landbouw, de handel en het hotelwezen, aangevuld met lokale burgemeesters. Samen brachten ze een negatief advies uit en riepen ze op tot voorzichtigheid ten aanzien van twee voorstellen van de Japanse regering: de lozing in zee en de verspreiding in dampvorm via de lucht.

Daarbovenop hebben 21 van de 59 gemeenteraden in Fukushima en één gemeenteraad in Tokio tegen het regeringsvoorstel gestemd. Verder heeft het METI (Ministerie van Economie, Handel en Industrie) in 4 maanden tijd meer dan 4000 voorstellen ontvangen naar aanleiding van een openbare raadpleging over deze kwestie. Niet alleen bij de inwoners van Fukushima, maar ook bij de gewone burger blijkt dus een grote belangstelling te bestaan voor dit thema. Het METI is verplicht om rekening te houden met eventuele ongunstige meerderheidsadviezen en -voorstellen.

De voorzitter van de Federatie van Visserscoöperaties, de heer Nozaki, stuurt daarom aan op een breed maatschappelijk debat over het vrijkomen van radioactief afvalwater in zee. Sommige politici beweren dat “het lozen van vervuild water in zee essentieel is voor de wederopbouw van Fukushima”. Dat is een schandalige bewering. Veel lokale bewoners zijn gekant tegen deze maatregel. Elke vorm van constructief overleg is onmogelijk als geen rekening wordt gehouden met de standpunten en gevoeligheden van de lokale bevolking.

We roepen de Japanse regering en TEPCO dan ook op om meer rekening te houden met de publieke opinie, die sterk gekant is tegen het lozen van vervuild water in zee. Ze hebben niet het recht om de burger voor een voldongen feit te plaatsen. We roepen de regering op om een groot nationaal debat te organiseren over de behandeling van het radioactieve water van de Daiichi-kerncentrale in Fukushima. Politieke beslissingen moeten het resultaat zijn van een breed gedragen democratisch proces. We moeten allemaal samen op zoek naar de beste oplossing voor deze problematiek en ieders mening moet gehoord worden. We moeten de zeevervuiling een halt toeroepen. De oceanen zijn de bron van alle leven op aarde en verdienen dan ook ons respect en onze waardering.

Burgerraad “Stop zeevervuiling!”
Afgevaardigden: Chiyo ODA, Kazuyoshi SATO

bron: http://yosomononet.blog.fc2com
email: yosomononet@gmail.com