VEVIBA: Wie ontsnapt de dans?

Bij de discussie rond de vleesfraude bij het slachthuis VEVIBA van de groep Verbist ontspringen sommige actoren de dans. Terwijl het slachthuis en het FAVV – terecht – op zware mankementen gewezen worden, blijft het in de pers stil over de sector van de grootwarenhuizen. Climaxi denkt dat we naar een andere manier van produceren moeten gaan en vraagt minister Ducarme om in zijn onderzoek ook te gaan bekijken hoe de wetgever beter de grote concerns kan aanpakken.

De VEVIBA-discussie deint verder uit in het Belgische politieke leven. Toen Climaxi in september vorig jaar zijn film ‘Ceci n’est pas une patate’ uitbracht over landbouw en de invloed van de grote ketens daarop kon men het onraad al méér dan ruiken. Boeren kloegen steen en been over integratoren, supermarkten en andere grote spelers die de markt beheersen en hun inkomen onder aanvaardbare grenzen duwt. De meest absurde toestanden kwamen boven drijven: aardappelen die in ketting gekweekt worden en nog nauwelijks op een aardappel lijken, boeren die bladeren van hun kolen moeten snijden omdat ze met vier in een doos van de supermarkt zouden passen… Als buitenstaanders vonden we die verhalen toen al verschrikkelijk én getuigend van enorm machtsmisbruik.

Als Climaxi nu naar dit nieuw schandaal kijkt, hebben we hetzelfde gevoel. Opnieuw gaat het over een keten waarbij één bedrijf de kweek, de slacht en de verkoop volledig zelf in handen heeft. Opnieuw werd het FAVV wat laat wakker en kondigt een minister een groot onderzoek aan.

Hoe dikwijls moet dit soort van schandalen België nog teisteren? Als er dan toch  een grote doorlichting komt, dan vindt Climaxi dat de politici niet alleen het FAVV en de slachthuizen moeten doorlichten. 

• Hoe komt het dat grootwarenhuizen, die zelf hun dieren gaan selecteren, verder niets merken van dit soort wantoestanden? Hoe kunnen we hen daar toe dwingen? Toen Climaxi vorig jaar een onderzoek deed naar het verboden sulfiet in rauw vlees, werd ons gemeld dat sulfiet niet in het vlees mag, maar wel in de saus die gebruikt wordt. Hoeveel van dit soort uitzonderingen zijn er nog?
• VEVIBA werkte ook voor de bio-sector en wordt er volgens de pers nu ook van beschuldigd om bio- en niet biovlees vermengd te hebben? VEVIBA kreeg het Biogarantie-label. Misschien moet men ook de bestaande labels versterken door ze aan te zetten tot permanente controle? Moeten we de bio-sector als geheel niet verstevigen door die te reserveren voor het kleine circuit en de korte keten? Kunnen we dit op een of andere manier stimuleren? 
• Welke gaten in de wetgeving kunnen we dichten: het FAVV is soms heel streng voor kleine beginnende producenten maar ziet dan de gebreken bij de grote ondernemingen te laat? Moeten we die controles dan niet meer in de richting van de grote spelers richten en de kleintjes wat soepeler behandelen?

Climaxi stuurt deze vragen als open brief naar alle leden van de commissie landbouw en vindt dat er werk moet van gemaakt worden. De film ‘Ceci n’est pas une patate’ wordt op zondag 25 maart om 14u30 nog vertoond door de vrienden van het Trefpunt en het Vermeylenfonds in Gent.

Info:

Filip De Bodt
vzw Climaxi
0496/718472