Van verschillende kanten krijgen we te horen dat de Milieu-inspectie hard gaat optreden tegen 3M. Er worden PV’s gemaakt, aanmaningen verstuurd en hoorzittingen gepland. Als de diverse inspecties en administraties in Vlaanderen niet uitgekleed zouden zijn, dan hoefde het zover niet te komen. Climaxi komt na drie jaar studie, documenten opvragen en analyseren tot de conclusie dat jarenlange bezuinigingen de capaciteit van de overheid om een beleid te voeren kapot heeft gemaakt.

Een goed milieubeleid bestaat uit goede wetenschappelijke inzichten, inspraak, een degelijke wetgeving en efficiënte controle. Geen van deze vier kwaliteiten kan Vlaanderen zich aanmeten.

Vzw Climaxi, de Neferlandstalige beweging voor een sociaal klimaat, zet samen met A Contre Courant en Eco & Fair een steunactie op voor de slachtoffers van de overstromingen in het Luikse. Climaxi was ter plaatse en hoorde veel mensen de link maken tussen deze ramp en de klimaatwijziging.

Climaxi is van mening dat Vlaanderen nu de kans heeft om streng op te treden. De herziening van de vergunning van 3M juichen we toe. Daarnaast is de hervergunning van Indaver ook een kans voor Vlaanderen om strengere normen op te leggen en een eind te maken aan PFOS-vervuiling. Het advies van alle diensten én een duidelijke trendbreuk in het verstrengen van lozing en verbranding dringt zich op.

Volgens een onderzoek van klimaatbeweging Climaxi loopt het verlenen van vergunningen en de controle daarop in de Antwerpse Haven al langer mank dan sinds de PFOS-affaire. Dat heeft grotendeels te maken met het niet verlenen van adviezen door Administratie Natuur en Bos en Administratie Zorg en Gezondheid en met onvoldoende handhaving. ANB en AZG moeten de overheid adviseren over de risico’s van bepaalde vergunningsaanvragen op het vlak van wenselijkheid naar natuur en bevolking toe. Zij kunnen bepaalde voorwaarden opleggen die natuur en gezondheid van de bevolking moeten beschermen.

De kennis over waterstof is zeer beperkt onder de mensen. Dat opent de deur naar dwepen met een waterstofeconomie als dé oplossing voor de klimaatcrisis. Het krachtigste argument tegen deze illusie is de transitietraagheid. De invoering van een nieuwe energiedrager verloopt traag, te traag. De redenen zijn complex en veel meer dan enkel de afremming vanuit de petroleumwereld.

In het vierde artikel in ons DOSSIER ENERGIE gaan we nog dieper in op de noodzaak om kernenergiete stoppen.
Deze tekst is bedoeld als discussietekst: reacties zijn welkom op info@climaxi.be.

In dit Energie-dossier publiceren we vijf artikels op rij over energie. Dit derde artikel is een interview met Marc Alexander, dat eerder al onze uitzending van TV Sociaal te zien was: wat maakt de kenlobby de mensen wijs en hoe kunnen we de bestaande kerncentrales omvormen tot centrales voor hernieuwbare energie?

In dit Energie-dossier publiceren we vijf artikels op rij over energie. Het eerste stuk: hebben we die nieuwe gascentrales wel nodig? En strookt de bouw ervan met de intenties van ons beleid om minder CO2 en andere schadelijke stoffen uit te stoten? En wat is de impact op omwonenden en natuurgebieden in de omgeving?

Het vonnis van ruim 25 bladzijden leest als een spoedcursus klimaatproblematiek. De rechter bewees dat zij de complexe materie beheerst. Zij verwijst naar de ernst van de klimaatontaarding en de dringende noodzaak van nu te handelen, zonder uitstel.
In die zin is dit vonnis een aanvulling op het Akkoord van Parijs in 2015. Dat kreeg de kritiek dat het niet bindend was. De rechter stelt dat het Akkoord van Parijs verwijst naar de wetenschappelijke rapporten van het IPCC. Dat er sindsdien een algemene consensus is ontstaan wereldwijd dat er gehandeld moet worden om niet boven de 1,5°C temperatuurstijging te gaan. De klimaatontaarding bedreigt het menselijk leven. Dat is een schending van de Mensenrechten (punt 4.4.10 in het vonnis): “het recht op leven en een ongestoord gezinsleven”. Ook volgens de Verenigde Naties hebben bedrijven een morele gedragsnorm te volgen ongeacht de wetgeving.

Eerder dit jaar bracht Steven Vromman, Low Impact Man bij uitstek, een nieuw boek uit. Het verhaal leest enerzijds akelig realistisch over de huidige klimaatnood, die nog decennia lang zal toenemen. Anderzijds leest het soms grappig realistisch om de herkenbaarheid van de werkbare, duurzame alternatieven die nu al toegepast worden in lokale voeding, slimme mobiliteit, complementaire munten, groene energie en zo meer. Het boek is een goede vertelling, met een hoopvolle blik op onze grauwe toekomst.